Fotografie Peter Wijnands
Aldi RoermondRoermond – De Aldi is na maanden afwezigheid weer terug in Roermond, op een tijdelijke locatie aan de St. Wirosingel. Een reportage van de hectiek bij de opening om half negen.
Het is niet meer dan een hal met vijf gangen over een lengte van ruim twintig meter. De Aldi op een tijdelijke locatie die gistermorgen om half negen de deuren opende aan de St. Wirosingel in Roermond. Het wekt verbazing dat een eenvoudige supermarkt zoveel teweeg kan brengen: honderden mensen staan opgesteld voor de automatische deur, in afwachting van het startsein binnen.
Na het uitbranden van de winkel in Maasniel zijn ze voor hun goedkope consumptiewaar maandenlang aangewezen op andere prijsstunters. Nu hebben ze hun supermarkt weer terug, want die persoonlijke binding hangt hier in de lucht. De Aldi is van ons.
Kort na het opengaan van de deur, lopen de eersten al weer naar buiten, de doos met dvd-speler of hogedrukreiniger in hun armen. Hun ogen stralen, ze ruiken naar adrenaline. Het grootste deel van de rij buiten is zich dan nog naar binnen aan het wurmen; de gangen in de supermarkt stromen langzaam vol met het publiek. Ze zijn uit alle windrichtingen gekomen, van Horn, Posterholt, Weert tot Nederweert.
“Zal ik de zalm pakken?”, roept een man naar zijn vrouw aan de andere zijde van een stapel flessen Chablis à 5,49 euro. Ze steekt haar hand op: “Effe wachten…”
“Maar dan is het dadelijk op.”
“Pak het dan maar.”
Na tien minuten zijn alle wachtenden binnen; ondertussen dient zich de volgende lichting aan van na half negen. Stoplichten zouden welkom zijn bij de gang in het midden die de andere doorkruist. Eén rij voor de kassa reikt namelijk al tot dit middenpad, terwijl andere klanten er doorheen willen naar de koeling. Op hetzelfde kruispunt probeert een medewerker naar de andere kant te komen; ze heeft een nieuwe vracht dvd-spelers bij zich. Een vrouw rijdt haar winkelkarretje op de hak van een oude man. Woedende blik achterom, vergezeld van onduidelijk gegrom. Een jongen houdt de wacht bij het winkelkarretje dat zijn vader heeft volgeladen met onder meer handdoeken en ook hier de zo gewilde dvd-speler. Het winkelen gaat deze morgen meter voor meter, wachten op een tegemoet komende passant en dan weer een stukje vooruit schuifelen. “Meneer, mag ik even; anders ligt u dadelijk bij mij in het karretje.” Opluchting bijna als de dozen met koekjes zijn bereikt. De drukte heeft geen invloed op de vrolijke sfeer. Alleen twee bekenden mopperen wat tegen elkaar bij het passeren. “Het is hier verschrikkelijk.” “Ik kom nooit meer zo vroeg.”
Rond negen uur kruipt een van de rijen voor de kassa naar de achterste muur van De Aldi. Degenen die hier aansluiten laten de kortere rij een gang verder links liggen. De inschatting is kennelijk dat het bereiken daarvan langer duurt dan het extra wachten in deze rij. Een vrouw vooraan loopt langs de schappen, haar ogen schieten langs de blikjes vis. Haar dochter zegt, met een blik op de rij wachtenden naast haar: “Hier staan we dadelijk wel erg lang.” Zonder dat de ogen van moeder wegdraaien van de consumptiewaar, antwoordt ze met overtuiging: “Niet erg.”
Een kwartier later groeit de drukte nog steeds want nu is ook de vierde en laatste rij wachtenden voor de kassa voorbij het middenpad. Daar sluiten de koopjesjagers rond drie uur ’s middags nog steeds aan met hun karretje.
Dagblad de Limburger 2005 foto Peter Wijnands